" نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب یک رود قسم

و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت ;

                   غصه ها می گذرد

آن چنان که فقط

خاطره ای خواهد ماند

لحظه ها عریانند

                  به تن لحظه ی خود ,جامه ی اندوه مپوشان هرگز "

                                                                                                         "سهراب"